مجازی سازی چیست؟ مزایای مجازی سازی چیست و انواع آن کدام است؟

با توجه به گسترش روز افزون تکنولوژی و نیاز بیشتر کاربران به منابع بیشتر ، استفاده بهینه از منابع ، کاهش هزینه ها و افزایش بهره وری بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است.

یکی از تکنیک ها و تکنولوژی هایی که به شدت میتواند مورد استفاده کاربران قرار بگیرد تکنولوژی مجازی سازی است .

مجازی سازی چیست؟

مجازی سازی فناوری است که به شما امکان می دهد با استفاده از منابعی که به طور سنتی به سخت افزار متصل هستند خدمات مفید IT را ایجاد کنید. این امکان را به شما می دهد تا با توزیع قابلیت های آن در بین بسیاری از کاربران یا محیط ها ، از ظرفیت کامل یک ماشین فیزیکی استفاده کنید.

به عبارت عملی تر ، تصور کنید که 3 سرور فیزیکی با اهداف اختصاصی اختصاصی دارید. یکی سرور نامه ، دیگری وب سرور است و دیگری برنامه های داخلی قدیمی را اجرا می کند. هر سرور با ظرفیت حدود 30٪ استفاده می شود – فقط بخشی از پتانسیل اجرای آنها. اما از آنجا که برنامه های قدیمی برای عملکردهای داخلی شما مهم هستند ، باید آنها و سرور سوم میزبان آنها را نگه دارید ، درست است؟

به طور سنتی ، بله. معمولاً اجرای تک تک وظایف در سرورهای شخصی آسان تر و قابل اطمینان تر بود: 1 سرور ، 1 سیستم عامل ، 1 کار. دادن چندین مغز به 1 سرور کار آسانی نبود. اما با مجازی سازی ، می توانید سرور نامه را به 2 مورد منحصر به فرد تقسیم کنید که می تواند کارهای مستقل را مدیریت کند ، بنابراین می توان برنامه های قدیمی را منتقل کرد. این همان سخت افزار است ، شما فقط بیشتر از آن با کارآیی بیشتری استفاده می کنید.

با در نظر داشتن امنیت ، می توانید سرور اول را دوباره تقسیم کنید تا بتواند کار دیگری را انجام دهد – افزایش استفاده از 30٪ به 60٪ به 90٪. هنگامی که این کار را انجام دادید ، سرورهای خالی اکنون می توانند برای کارهای دیگر مجدداً استفاده شوند یا کلاً بازنشسته شوند تا هزینه های خنک سازی و نگهداری کاهش یابد.

تاریخچه مختصر مجازی سازی

در حالی که می توان فناوری مجازی سازی را از دهه 1960 تهیه کرد ، اما تا اوایل دهه 2000 به طور گسترده ای مورد استفاده قرار نگرفت. فناوری هایی که مجازی سازی را امکان پذیر می کنند – مانند هایپروایزرها – ده ها سال پیش برای دسترسی همزمان چندین کاربر به رایانه هایی که پردازش دسته ای انجام می دهند ، توسعه یافته است. پردازش دسته ای یکی از سبک های رایج رایج در بخش تجارت بود که هزاران بار کارهای عادی را به سرعت انجام می داد (مانند حقوق و دستمزد).

اما ، طی چند دهه آینده ، محبوبیت راه حل های دیگر برای بسیاری از کاربران / مشکل دستگاه های تک نفره افزایش یافت در حالی که مجازی سازی این کار را نکرد. یکی از این راه حل های دیگر ، اشتراک زمان بود که کاربران را در سیستم عامل ها منزوی می کرد – سهواً منجر به سیستم عامل های دیگری مانند UNIX می شد که در نهایت جای خود را به Linux® داد. در تمام این مدت ، مجازی سازی به عنوان یک فناوری کاملاً تصویب نشده مورد استفاده قرار گرفت.

سریع به دهه 1990 بروید. اکثر شرکت ها دارای سرورهای فیزیکی و پشته های IT تک فروشنده بودند ، که به برنامه های قدیمی اجازه نمی داد از سخت افزار فروشنده دیگری استفاده کنند. از آنجا که شرکت ها محیط IT خود را با سرورهای ارزان قیمت کالا ، سیستم عامل ها و برنامه های مختلف فروشندگان به روز می کنند ، به سخت افزار فیزیکی کم استفاده محدود می شوند – هر سرور فقط 1 کار خاص فروشنده را می تواند اجرا کند.

اینجا جایی است که مجازی سازی واقعاً به اوج خود رسید. این راه حل طبیعی برای 2 مشکل بود: شرکت ها می توانند سرورهای خود را پارتیشن بندی کرده و برنامه های قدیمی را در چندین نوع سیستم عامل و نسخه فعال اجرا کنند. استفاده از سرورها با كارآمدتر (یا اصلاً) آغاز شد و در نتیجه هزینه های مربوط به خرید ، راه اندازی ، خنك سازی و نگهداری کاهش می یابد.

کاربرد گسترده مجازی سازی به کاهش قفل شدن فروشندگان کمک کرده و آن را پایه و اساس رایانش ابری قرار داده است. امروزه در بین بنگاه های اقتصادی بسیار رایج است که برای کمک به پیگیری همه موارد ، معمولاً به نرم افزار مدیریت مجازی سازی تخصصی نیاز است.

مجازی سازی چگونه کار می کند؟

نرم افزاری به نام هایپروایزر منابع فیزیکی را از محیط مجازی – مواردی که به آن منابع نیاز دارند – جدا می کند. هایپروایزرها می توانند بالای یک سیستم عامل قرار بگیرند (مانند لپ تاپ) یا مستقیماً روی سخت افزار نصب شوند (مانند سرور) ، این همان مجازی سازی اکثر شرکت ها است. هایپروایزرها منابع فیزیکی شما را گرفته و آنها را تقسیم می کنند تا محیط های مجازی بتوانند از آنها استفاده کنند.

منابع در صورت لزوم از محیط فیزیکی به بسیاری از محیط های مجازی تقسیم می شوند. کاربران در محیط مجازی با محاسبات ارتباط برقرار کرده و آنها را اجرا می کنند (که معمولاً ماشین مهمان یا ماشین مجازی نامیده می شود). ماشین مجازی به عنوان یک پرونده داده واحد عمل می کند. و مانند هر پرونده دیجیتالی ، می توان آن را از یک رایانه به رایانه دیگر منتقل کرد ، در یکی از آنها باز کرد و انتظار می رود که همان کار را انجام دهد.

هنگامی که محیط مجازی در حال اجرا است و کاربر یا برنامه ای دستورالعملی را صادر می کند که به منابع اضافی از محیط فیزیکی نیاز دارد ، hypervisor درخواست را به سیستم فیزیکی انتقال می دهد و تغییرات را در حافظه پنهان می کند – که همه اینها تقریباً با سرعت بومی اتفاق می افتد (به خصوص اگر درخواست از طریق یک hypervisor منبع باز مبتنی بر KVM ، ماشین مجازی مبتنی بر هسته ارسال می شود).

انواع مجازی سازی

مجازی سازی داده ها

داده هایی که در سراسر کشور پخش شده اند می توانند در یک منبع واحد ادغام شوند. مجازی سازی داده ها به شرکت ها این امکان را می دهد تا با داده ها به عنوان یک منبع پویا رفتار کنند – ارائه قابلیت پردازش که می تواند داده ها را از چندین منبع جمع کند ، منابع داده جدید را به راحتی در خود جای دهد و داده ها را متناسب با نیاز کاربر تغییر شکل دهد. ابزارهای مجازی سازی داده در مقابل چندین منبع داده قرار دارند و به آنها اجازه می دهد تا به عنوان منبع واحد رفتار شوند ، داده های مورد نیاز را – در فرم مورد نیاز – در زمان مناسب به هر برنامه یا کاربری تحویل دهند.

مجازی سازی دسکتاپ

به راحتی با مجازی سازی سیستم عامل اشتباه گرفته می شود – که به شما امکان می دهد چندین سیستم عامل را در یک ماشین مستقر کنید – مجازی سازی دسکتاپ به مدیر مرکزی (یا ابزار مدیریت خودکار) اجازه می دهد تا محیط های دسکتاپ شبیه سازی شده را همزمان در صدها ماشین فیزیکی مستقر کند. برخلاف محیط های دسک تاپ سنتی که به طور فیزیکی روی هر دستگاه نصب ، پیکربندی و به روز می شوند ، مجازی سازی دسکتاپ به مدیران اجازه می دهد تا پیکربندی ها ، به روزرسانی ها و بررسی های امنیتی گسترده را روی همه دسکتاپ های مجازی انجام دهند.

مجازی سازی سرور

سرورها رایانه هایی هستند که برای پردازش حجم زیادی از کارهای خاص بسیار خوب طراحی شده اند ، بنابراین سایر رایانه ها – مانند لپ تاپ ها و دسکتاپ ها – می توانند کارهای مختلف دیگری را انجام دهند. مجازی سازی یک سرور به شما امکان می دهد تا بیشتر از آن توابع خاص را انجام دهد و شامل تقسیم بندی آن است تا بتوان از اجزای مختلف برای سرویس دهی به چندین عملکرد استفاده کرد.

بیشتر بدانید : مجازی سازی سرور

مجازی سازی سیستم عامل

مجازی سازی سیستم عامل در هسته اتفاق می افتد – مدیران وظیفه اصلی سیستم عامل ها. این یک روش مفید برای اجرای محیط های لینوکس و ویندوز در کنار هم است. شرکت ها همچنین می توانند سیستم عامل های مجازی را به کامپیوترها هدایت کنند که:

هزینه های عمده سخت افزار را کاهش می دهد ، زیرا کامپیوترها به چنین توانایی های خارج از جعبه نیاز ندارند.

امنیت را افزایش می دهد ، زیرا همه موارد مجازی قابل نظارت و جداسازی هستند.

زمان صرف شده در خدمات IT مانند به روزرسانی های نرم افزار را محدود می کند.

مجازی سازی توابع شبکه (NFV)

توابع اصلی شبکه را از هم جدا می کند (مانند سرویس های دایرکتوری ، اشتراک فایل و پیکربندی IP) بنابراین می توان آنها را در محیط ها توزیع کرد. هنگامی که توابع نرم افزار از ماشینهای فیزیکی که قبلاً در آنها زندگی می کردند مستقل بودند ، توابع خاص را می توان در یک شبکه جدید بسته بندی و به یک محیط اختصاص داد. مجازی سازی شبکه ها تعداد اجزای فیزیکی را کاهش می دهد – مانند سوئیچ ها ، روترها ، سرورها ، کابل ها و هاب ها – که برای ایجاد شبکه های مستقل چندگانه مورد نیاز است و به ویژه در صنعت ارتباطات از راه دور محبوب است.

سخن پایانی

در این نوشته درباره مجازی سازی ،مزایا و انواع آن صحبت کردیم . از دیدگاه شما کدام مورد کاربرد بیشتری به نسبت سایرین دارد؟